Nawet spośród mieszkańców miasta trudno znaleźć osoby, które wiedzą o istnieniu czterech przystanków kolejowych na terenie Władysławowa. Dwa z nich już nie istnieją, a były to pierwsze przystanki w tym mieście - jeszcze za czasów, gdy funkcjonowały dwie osobne miejscowości Wielka Wieś i Hallerowo
Lina kolejowa ze Swarzewa do Helu wybudowana została przez wojko w ekspresowym tempie na przełomie 1920/21 r. Powodem były strajki dokerów w porcie gdańskim. Trwała wojna polsko-bolszewicka, a drogą morską dostarczano uzbrojenie i zaopatrzenie z Francji. Plan zakładał więc wykorzystanie do transportu wojskowego port w Helu, jedyny istniejący wówczas port morski. Stąd też budowa linii kolejowej, którą do użytku pasażerskiego oddano PKP dopiero we wrześniu 1922 r.
Przystanek Wielka Wieś (Hel) usadowiono u nasady półwyspu, ok. 800 m dalej w stronę Helu od obecnego Władysławowo Port. Przystanek posiadał drewnianą zabudowę - dwie wieże ciśnień do napełniania parowozów wodą, wychodki oraz letnią kasę biletową z poczekalnią przeniesioną w 1929 r. z późniejszego przystanku Hallerowo. Wybudwana bocznica umożliwiała ustawienie na nich przebudowanych wagonów towarowych. Co roku w wakacje odbywały się tutaj obozy dzieci pomorskich kolejarzy.
Rozwijające się osiedle Hallerowo zmusiło właścicieli pensjonatów do interwencji u władz PKP. Z Hallerowa i Cetniewa do stacji Wielka Wieś było ok. 2 km w linii prostej. Stąd 15 czerwca 1927 r. otwarto przystanek Hallerowo, który umiejscowiony został ok. 500 m bliżej osiedla niż obecny dworzec. Stała tu jedynie poczekalnia (trafiła później na przystanek Wielka Wieś), ustępy i studnia. Budowa miała być współfinansowana przez właścicieli pensjonatów. Członkowie Towarzystwa Przyjaciół Hallerowa nie do końca wywiązali się z zobowiązań. Zbiórka pieniędzy szła opornie i do końca - niespełna dwuletniego istnienia przystanku - nie zebrano nawet połowy kwoty.
Mimo to PKP - widząc znaczny wzrost ruchu kolejowego w okolicy - zdecydowało o budowie dworca z prawdziwego zdarzenia. Stacja otrzymała nazwę Wielka Wieś - Hallerowo i została oddana do użytku 15 maja 1929 r. Budynek dworcowy spełniał najwyższe standardy. Oprócz kas, mieściły się w nim cztery poczekalnie - dla pasażerów z biletami I i II klasy, III i IV klasy, osobna dla niepalących i hala letnia. Latem funkcjonował na peronie kiosk "ruchu", dla chętnych była czynna także waga osobowa. Nieopodal ustawiono murowaną wieżę ciśnień, która dostarczała wodę do parowozów, ale również zasilała krany w budynku dworcowym. Pierwszym zawiadowcą stacji Wielka Wieś - Hallerowo był Richert. Po nim obowiązki przejął Karaska, który pracował tu do wybuchu wojny. Na letników czekali bagażowi z wózkami, a w latach trzydziestych także taksówkarze. podczas okupacji hitlerowskiej stacja nosiła nazwę Großendorf (Westpreußen). Od 1945 r. ponownie Wielka Wieś - Hallerowo, a ostatnia zmiana na Władysławowo nastąpiła w 1951 r.
Ostatnim przystankiem wybudowanym w mieście jest Władysławowo Port. Powstał w 1965 r. głównie w celu zaspokojenia potrzeb rosnącej wówczas ilości pracowników portowych i rybaków.
W najbliższych latach dojdzie do kolejnych zmian na kolejarskiej mapie Władysławowa. Powstanie nowy dworzec modułowy, a stary budynek wykorzystany ma zostać na miejskie cele kulturalne. Są jeszcze dalsze plany, ale o tym może innym razem...
Janusz Nowicki
Przystanek Wielka Wieś, błędnie opisany przez Narodowe Archiwum Cyfrowe jako dworzec w Jastarni
Artykuł ukazał się w gazecie Ziemia Pucka.info nr 88, październik 2016
.jpg "Naturalnie, Kaszuby Północne")
